Hoe herken je de verschillende oude populierenvariëteiten?
Eerst en vooral moet het duidelijk zijn dat het hier gaat over variëteiten van de Canadese populier (Populus x canadensis), een kruising van de Europese en de Amerikaanse zwarte populier. Deze bomen vertonen dus kenmerken van beide voormelde soorten. Informatie over de herkenning van de zwarte populieren kan je hier terugvinden.
De Serotina is een zeldzame populierenvariëteit met donkergroene hartvormige tot platte, afgeronde driehoekige bladeren en een gezaagde of getande bladrand. De stam is krom tot recht en diep gegroefd met aanzienlijke schorsplaten. De halfopen kroon is rond tot bolvormig en bestaat uit zware, licht gebogen hoofdtakken. De onverhoute twijgen hebben een groene kleur, maar zijn aan de zonzijde rood aangelopen. In de winter zijn de grote groene bloemknoppen zichtbaar. Tijdens de bloei in half april heeft de Serotina rode, mannelijke bloeikatjes. De Serotina komt heel laat in blad (rond half mei).
De Marilandica komt iets algemener voor. De bladeren zijn lichtgroen en ruitvormig met een lange spitse top die enigszins gegolfd is. De bladranden zijn getand, gezaagd en soms gegolfd. De stam heeft een typische kromme of gebogen vorm met lange, brede schorsplaten en groeit minder recht dan de Serotina. De brede, wijde kroon bestaat uit zware takken met dicht bebladerde, gesloten, golfende boomtoppen. In het najaar kleuren de bladeren goudgeel, zij vallen vrij vroeg van de boom. De Marilandica onderscheidt zich verder ook van de Serotina door de volgende specifieke kenmerken: de onverhoute twijgen zijn uitsluitend groen van kleur, de knoppen van de Marilandica zijn in de winter kleiner en de boom heeft groene, vrouwelijke bloeikatjes met een ijle vruchtbezetting. De Marilandica komt in blad in de tweede helft van april.
De Blauwe van Eksaarde is vermoedelijk een mutant van de Serotina. Deze zeldzame variëteit zou uit Vlaanderen afkomstig zijn. De naam verwijst naar de verkleuring van het hout als de boom op natte (moerasachtige) standplaatsen wordt aangeplant. Uiterlijk is hij quasi identiek aan de Serotina. Ze zouden allen genetisch van elkaar te onderscheiden zijn.
De Robusta is een sterke groeier met een rechte stam en glimmende, donkergroene bladeren die een kort toegespitste top hebben. De bladeren hebben een gezaagde tot getande bladrand en voelen enigszins leerachtig aan. De kroon heeft een piramidale/kegelvorm met naar boven gerichte takken. De onverhoute twijgen zijn roodbruin aanlopend, de verhoute twijgen zijn glimmend bruin en hoekig. De mannelijke bloeikatjes van de Robusta zijn vroeg in het voorjaar te zien. Deze oude populierenvariëteit is frequent voorkomend in Vlaanderen.
Deze laatste hier beschreven oude variëteit is bekend onder meerdere namen: Regenerata, Forndorf, Serotina Erecta… Het is een natuurlijke kruising van de Serotina en de Marilandica. Dit is terug te zien in zijn uiterlijke kenmerken: de vorm van de bladeren lijkt op die van de Serotina (een rechte bladvoet, de lengte en breedte zijn gelijk), maar ze hebben een lichtere kleur groen, zoals de Marilandica. Als een jonge boom komt de Regenerata meer overeen met de kenmerken van de Serotina, maar de oudere boom (o.a. relatief sterk gebogen stam), de dunnere takken en het dichte bladerdek hebben meer weg van de Marilandica. De vrouwelijke bloeikatjes zijn laat in het voorjaar te zien. De Regenerata komt in blad na de Marilandica, maar voor de Serotina.
Eerst en vooral moet het duidelijk zijn dat het hier gaat over variëteiten van de Canadese populier (Populus x canadensis), een kruising van de Europese en de Amerikaanse zwarte populier. Deze bomen vertonen dus kenmerken van beide voormelde soorten. Informatie over de herkenning van de zwarte populieren kan je hier terugvinden.
De Serotina is een zeldzame populierenvariëteit met donkergroene hartvormige tot platte, afgeronde driehoekige bladeren en een gezaagde of getande bladrand. De stam is krom tot recht en diep gegroefd met aanzienlijke schorsplaten. De halfopen kroon is rond tot bolvormig en bestaat uit zware, licht gebogen hoofdtakken. De onverhoute twijgen hebben een groene kleur, maar zijn aan de zonzijde rood aangelopen. In de winter zijn de grote groene bloemknoppen zichtbaar. Tijdens de bloei in half april heeft de Serotina rode, mannelijke bloeikatjes. De Serotina komt heel laat in blad (rond half mei).
De Marilandica komt iets algemener voor. De bladeren zijn lichtgroen en ruitvormig met een lange spitse top die enigszins gegolfd is. De bladranden zijn getand, gezaagd en soms gegolfd. De stam heeft een typische kromme of gebogen vorm met lange, brede schorsplaten en groeit minder recht dan de Serotina. De brede, wijde kroon bestaat uit zware takken met dicht bebladerde, gesloten, golfende boomtoppen. In het najaar kleuren de bladeren goudgeel, zij vallen vrij vroeg van de boom. De Marilandica onderscheidt zich verder ook van de Serotina door de volgende specifieke kenmerken: de onverhoute twijgen zijn uitsluitend groen van kleur, de knoppen van de Marilandica zijn in de winter kleiner en de boom heeft groene, vrouwelijke bloeikatjes met een ijle vruchtbezetting. De Marilandica komt in blad in de tweede helft van april.
De Blauwe van Eksaarde is vermoedelijk een mutant van de Serotina. Deze zeldzame variëteit zou uit Vlaanderen afkomstig zijn. De naam verwijst naar de verkleuring van het hout als de boom op natte (moerasachtige) standplaatsen wordt aangeplant. Uiterlijk is hij quasi identiek aan de Serotina. Ze zouden allen genetisch van elkaar te onderscheiden zijn.
De Robusta is een sterke groeier met een rechte stam en glimmende, donkergroene bladeren die een kort toegespitste top hebben. De bladeren hebben een gezaagde tot getande bladrand en voelen enigszins leerachtig aan. De kroon heeft een piramidale/kegelvorm met naar boven gerichte takken. De onverhoute twijgen zijn roodbruin aanlopend, de verhoute twijgen zijn glimmend bruin en hoekig. De mannelijke bloeikatjes van de Robusta zijn vroeg in het voorjaar te zien. Deze oude populierenvariëteit is frequent voorkomend in Vlaanderen.
Deze laatste hier beschreven oude variëteit is bekend onder meerdere namen: Regenerata, Forndorf, Serotina Erecta… Het is een natuurlijke kruising van de Serotina en de Marilandica. Dit is terug te zien in zijn uiterlijke kenmerken: de vorm van de bladeren lijkt op die van de Serotina (een rechte bladvoet, de lengte en breedte zijn gelijk), maar ze hebben een lichtere kleur groen, zoals de Marilandica. Als een jonge boom komt de Regenerata meer overeen met de kenmerken van de Serotina, maar de oudere boom (o.a. relatief sterk gebogen stam), de dunnere takken en het dichte bladerdek hebben meer weg van de Marilandica. De vrouwelijke bloeikatjes zijn laat in het voorjaar te zien. De Regenerata komt in blad na de Marilandica, maar voor de Serotina.